Movie Downloadings Prohibited

අනේ මට උන වැඩක්. මම කොරියන් ෆිල්ම්ස් වගයක් ඩවුන් වෙන්න දාලා තිබුනා. මේ තියෙන්නේ ඒවා සහ ඩවුන් වෙච්ච ප්‍රමාණය.

01)Love me not - 75%
02)My Girl and I - 33.2%
03)Now and Forever - 63.9%
04)Winds Truck - 2.4%
05)Chines Eye - 21.2% - මේක කොරියන් නෙමේ.

මේකෙන් පළවෙනි එකට දැන් සීඩ්ස්ලා ඇත්තෙම නෑ,අනිත් ඒවාත් ඉඳලා හිටලා තමා සීඩ්ස් එන්නේ. කවදා හරි කවුරු හරි සීඩ් කරයි කියලා බලන් ඉන්න කොටම අපේ අලුත් ආයතනයේ IT Policies නිකුත් උනා. අලුත් නීතියට අනුව ෆිල්ම්ස් ඩවුන් කිරීම තහනම්. ඉහි...! ඉහි! මටමයි වෙන්නේ.

කාට හරි මේකට විසඳුමක් දෙන්න බැරිද?

The Classic

පුංචි කාලේ ඉඳලම මම ෆිල්ම් බලන්න ආසයි.ඒත්පොඩි කාලෙ හින්දි ‍ෆිල්ම් එකක් වත් බලන්න දුන්නේ නැහැ අපේ ගෙදර අය.ඉතිං කලාතුරකින හරි ෆිල්ම් එකක් බලන්න හම්බ උනොත් ‍කට ඇරගෙන බලන් ඉන්නවා.ඒත් කාලයත් එක්කම නළුවයි,නිළියයි,දුෂ්ඨයයි ඉවරයක් නැති ගහ ගැනීමුයි,සින්දුයි අනං මනං පිරිච්ච පිස්සු විකාර වැඩි වෙච්ච නිසාම හින්දි, ටැමිල් ෆිල්ම්ස් එපා වෙලා ගියා.කලින් තරම් උවමනාවක් ආසවක් නැති උනත් ඉදල හිටලා තමයි දැන් ඒ වගේ ෆිල්ම් එකක් බැලෙන්නේ.ඒ ඇරෙන්න ආසාවෙන් බලන්නෙ කාටුන්, ඇනිමේෂන් සහ ලස්සන ආදර කතා තියෙන ෆිල්ම්ස් විතරයි.ඉතිං ඔහොම ඉද්දි අපේ කුෂාන් අයියණ්ඩි මට කොරියන් ෆිල්ම් දෙක තුනක් දුන්නා බලන්න.එහොම එකක් දෙකක් බලා ගෙන යන කොට මට තේරුනා හින්දි,ටැමිල් ඉංග්‍රිෂ් ෆිලම් වලට වඩා මේවා කොයි තරම් ලස්සනද කියලා.දැන් මම කොරියන් ෆිල්ම් වලට ඇබ්බැහි වෙලා ඉන්නේ.ඒ ෆිල්ම් දෙක තුනක් තියේ නම් දවසම උනත් නොකා නොබී බලන් ඉන් පුළුවන්.

මේ චිත්‍රපට වල මම දකින විශේෂත්වයන් කිහිපයක් තියෙනවා.

01 - හරිම තාත්විකයි. ගොඩක් වෙලාවට තියෙන්නේ ඇත්ත ජීවිතේදි වෙන, වෙන්න පුළුවන් දේවල්. ඒ නිසාම කතාව හිතට වදිනවා වැඩියි. සුරංගනා කතාත් නැතුවම නෙමෙයි. හැබැයි මම බලපු ගොඩක් ඒවල තියෙන්නෙ අර කලින් කිව්වා වගේ බොහොම සරල, ඇත්ත ජීවිතේදි වෙන සිදුවීම්.

02- ආදරට ගැන උපරිමයෙන් කියනවා. හින්දි ෆිල්ම් වල වගේ මල් ගස් අස්සේ නට නටා බොළඳ විදියට ආදරේ ගැන කියන්න යන්නේ නැහැ. බලන තනිකඩයෙකුට උනත් කාටහරි ආදර කරන්න හිතන විදියට බොහොම සුන්දරව ආදරේ ගැන කියලා දෙනවා.


03 - වැඩිහිටියන්ට පමණයි දර්ශන අඩුයි. තිබුනත් ඔලුව කුරුවල් කරන අප්පිරිය හිතෙන විදියට නැතුව රස විඳින්න පුළුවන් විදියටයි තියෙන්නේ. ඔයිට හාත්පසින්ම විරුද්ධ ජාතියේ ඒවත් ඕන තරම් ඇති. ඒත් මම බලපු ඒවල නම් ඒ වගේ දර්ශන බොහොම අඩුයි සහ නැතිම තරම්. ඒ නිසා බය නැතුව පවුලේ අයත් එක්ක වාඩිවෙලා බලන්න පුළුවන්.

තවත් නොතේරෙන මේකයි කියලා කියන්න බැරි ගොඩක් හේතු නිසා මම මේ ෆිල්ම්ස් වලට හරිම ආසයි. මේ කියන්න යන්නෙත් අර ඉහත කියපු ලක්ෂන උපරිමයෙන්ම තියෙන හරිම ලස්සන ෆිල්ම් එකක් ගැන. ෆිල්ම් එකේ නම The Classic. මම මේ වෙන කොටත් දෙතුන් පාරක්ම බලලයි තිනයන්නේ.මම මේ ෆිල්ම් එකට කොයි තරම් ආසද කියනවා නම් ඒකේ OST එකත් බාගෙන ෆෝන් එකට දාගෙන හැම වෙලේම අහගෙනයි ඉන්නේ. ඒ ෆිල්ම් ඒකෙ තියෙන ලස්සන නිසාම ඔයාලටත් මේ ගැන කියන්න හිතුනා.

මට ‍පුළුවන් විදියට විස්තර කරොත් කතාවේ සාරාංශය මේකයි. මෙතන ආදර කතා දෙකක් තියෙනවා. එකිනෙකාට ගොඩක් ආදරය කරන දෙන්නෙකුට යම් හේතූන් නිසා එක් වෙන්න බැරි වෙනවා. ඒත් ඔවුන්ගේ වෙන් වීමම අනික් ආදරවන්තයන් දෙදෙනාගේ එක්වීමට හේතුවක් වෙනවා. මම මීට වඩා විස්තර කරන්න යන්නේ නැහැ.ඔයාලම බලල හිතා ගන්න කොයි තරම් නම් ලස්සන කතාවක්ද කියලා. බලලා ඔයාලගේ අදහස් දක්වන්න.

මෙතැනින් තවත් විස්තර දැන ගන්න.
බාගන්නව නම්
OST එක බාගන්න

පසු ගිය කාලේ

හැමදේම වෙන්නේ හොඳටයි කියලා ඔබ විශ්වාස කරනවද? මම නම් විශ්වාස කරනවා. මම එහෙම හිතන්න පුරුදු උනේ මගේ ජීවිතේ පසුගිය කාලය දිහා බලලා. එක සිදුවීමක් ඔස්සේ අපිට කොයි තරම් දේවල් අහිමි වෙනවද, ඒ වෙලාවට අපි කොයි තරම් නම් අසරණ වෙනවද කියලා මම ඉගෙන ගත්තෙත් ඒ කාලේ.

මේ අවුරුද්ද ආරම්භයම ඒ තරම් සුභ නැති බව මට තේරුනේ රුකියාවේ අවිනිශ්චිත බවක් පෙනෙන්න තිබුන නිසා.ඉන් පස්සේ අනුමාන කරා වගේම රස්සාවත් නැවතුනා.මනුස්‍සයෙකුට මොනාහරි දෙයක අගය තේරෙන්නෙ ඒ දේ අහිමි උනාමනේ. ඒ වගෙම එතෙක් කල් නොතේරුන රස්සාවේ අගෙත් මට තේරුනේ ඒ වෙලාවේ.රස්සාව එක්කම බැඳිලා තිබුන මගේ තව තවත් පුංචි පුංචි පුරුදු ඇණ හිටින්න ගත්තා.මාසෙකට සැරයක් පොතක් ගන්න පුරුද්ද, නිමක් නැති සාප්පු සවාරිම, හැමදාම දකින්න ආස කරපු මගේ සමීපතයන් කොටින්ම මගේ මේ බ්ලොග් ලිවිල්ල පවා මට නැති උනා.

තටු ගලවලා දාපු කුරුල්ලෙක් වගේ ඔහේ ගෙදරට වෙලා හිටපු කාලෙක තමා මාව ගලවාගන්න ආපු දේවදූතියක් වගේ මගේ ආදරණීය අම්මා අවුරුදු දෙකකට පස්සේ මැදපෙරදිග ඉඳලා ලංකාවට ආවේ.කලින් වතාවේ අම්මා ආපු දවස් වල මම උදේම රස්සාවට ගිහින් රෑ වෙලා ගෙදර එන හින්දා මට අම්මත් එක්ක ගත කරන්න උනේ බොහොම ටික කාලයයි.ඒත් මේ සැරේ මාස දෙකක් පුරාවට අම්මත් එක්කම කාලේ ගෙවන්න මට පුළුවන් උනා.නිවී හැනහිල්ලේ අම්මටයි මටයි අදහස් හුවමාරු ගන්න පුළුවන් උන හින්දම කරුණු පහදලා දීලා මගේ අනාගතේ හදා ගන්න අම්මගේ ආශිර්වාදය ලබා ගන්නත් පුළුවන් උනා.

ඔය අතරෙදි තමයි මම ඉල්ලුම් කරපු තනතුරකට සම්මුඛ පරීක්ෂණයකට කැඳවීම් ලැබුනේ.ඒකටත් සහභාගී වෙලා මාසයක් වගේ කාලෙකින්,එතෙක් මම ගෙවපු ඒ උදාසීන ජීවිතයට නැවතීමේ තිත තියලා මට පත්වීමේ ලිපිය ලැබුනේ බණ්ඩාරවෙලට. හැමෝටම වගේ මටත් මුලදි අනේ අපොයි කියලා කියවුනා, මට හුරු පුරුදු බදුල්ල දාලා, හදිස්සියකට නෑයෙක්වත් ළඟ නැති පැත්තකට මට යන්න වෙන එකට.ඒත් පස්සේ කල්පනා කරලා බලද්දි කලින් නොපෙනුන කාරණා ටිකක් මට පෙනෙන්නට පටන් ගත්තා.මේ මට හැමදේම අළුතින් පටන් ගත්න ජීවිතය විසින්ම දුන්න තවත් අවස්ථාවක් වෙන්න බැරිද? මම හිතුනෙ එහෙමයි.

ඔන්න ඉතිං ඔය සිතිවිල්ල ඔස්සේ,හැමෝගෙම උදව් ඇතුව මගේ පඩි පැකට් එකට හරියන විදියේ පුංචි ගේ පොඩ්ඩකුත් හොයාගෙන මම සුන්දර ණ්ඩාරවෙල නගරයට සංක්‍රමණය උනා. ඉතිං මේ තමයි මගේ කතාව. මේත් සාරාංශය විතරයි.

හොඳට හිතලා බලද්දි නැති උනාට වඩා ගොඩක් දේවල් මට දැන් හම්බ වෙලා තියෙනවා.මේකට වෙන්න ඇති ජීවිතේ කියන්නේ. "ජීවිතේ සුන්දරද මෙතරම්" කියලා කියන එක්කෙනාව හොයාගෙන ගිහින් හොම්බට දෙකක් අනින්න හිතෙන්නෙත් , වෙලාවකට එයාව හොයාගෙන ගිහින් කටේ පැණි මුලක් හලලා එන්න හිතෙන්නෙත් මේ නිසා වෙන්න ඇති.

Belive it or not! හැමදේම වෙන්නේ හොඳටයි.