හිටපු ගමන් හිතුන ගමන් ‍‍‍‍| අහස් තටාකයේ සිට අයිස්ක්‍රීම් කෑම.

අහලා තියෙනවද වළාකුළු වලින් වැහිච්ච උස් කඳු මුදුන් වල තියෙන ජේඩ් අධිරාජ්‍යයාගේ උයන් ගැන. (චීන සුරංගනා කතන්දර වල) මට හිතුනෙම මම ඇවිත් ඉන්නේ ඒ වගේ තැනකට කියලා.  පළාතම මීදුමෙන් වැහිලා.. කිසිම සද්දයක් නෑ. කුරුල්ලන්ගේ සද්දේ විතරමයි. බලෙන් වගේ යුනිෆෝම් එක අන්දලා හිටපු වයසක සික්‍යුරිටි අංකල් කෙනෙක් ඇවිත් අපිව පඩිපෙල් පේලියක් දිගේ ඒ සොඳුරු නැවතුම් පළට කැඳවාගෙන ගියා. බැලූ බැල්මට ඒ නැවතුම් පළ ගොඩාක් පුංචි වගේ. ඒත් වත්ත ගොඩාක් පුළුල්. උදේටත් නොකා හිටපු නිසා පරිසරයේ සුන්දරත්වය විඳින්න මගේ පුරු පුරු ගාන බඩගෙඩිය නම් ඉඩ දුන්නේම නෑ. ඒ හින්දා ඉක්මනට දවල් කෑම ලෑස්ති කරන්න කියලා අපේ ගමන් මල්ලත් උස්සගෙ අපි අවට ඇවිදින්න ගියා.. දෙවියනේ ඒ පරිසරයේ ලස්සන.. මම ටිකක් හුස්ම ගන්න අමතක වෙලා වගේ බලන් හිටියා කිව්වොත් නිවැරදි. කොතනටද අපි යන්නේ කියලා තීරණයක් ගන්න බැරුව ඉද්දි මම දැක්කා නිල් කැටේට වතුර පිරිච්ච මේ පූල් එක.

උඩ තියෙන පින්තූරේ ඈතින් පේන ගහ යට තියෙන තැන තමයි අපි තෝරාගත්තේ පොත් කියවන්න. එතනම තියෙන පඩි පෙළෙන් බැහැලා තමයි අපි මෙතනට ආවේ. ඔන්න ඒ පඩි පෙළ පාමුල ඉඳලා එපඒ සොඳුරු නැවතුම් පල පේන හැටි.

ඔන්න අපි හිටපු තැනට පේන කවත් අපූරු සුන්දර දසුන් කිහිපයක්..

 

 

තව ලස්සන තැන් තිබුනත් හුස්ම ගන්නත් අමතක වෙලා හිටපු මට ෆොටෝ ගන්න මතක් කරෙත් අසරුවා නොහොත් කුෂාන් අයියා. මේ මම ඉන්න තැනට පහළින් තියෙනවා ඊගල් නෙස්ට් කියලා තවත් තැනක්. මේ නැවතුමේම තවත් කොටසක්. අවාසනාවකට මට ඒකේ ෆොටෝ ගන්න බැරි උනා.

හෑ…හ්! මේ මම නම් පොටෝ ගැහුවේ කවුද?

ඇත්තටම මේ පරිසරේ උපරිමෙන්ම රසවිඳින්න නම් අපි හිටපු පැය දෙක තුන හොඳටෝම මදි. අපිට බලන්න පුළුවන් උනේ මේ පූල් එක ළඟ විතරයි. අපි බැහැලා ආපු පඩි පෙළින් උඩට ගියාම තවත් ලස්සන තැන් තියෙනවා කියලා කිව්වේ මේ නැවතුම් පලේ මැනේජර් අංකල්. ආයෙක් දවසක මෙහේ එන්න අපි දෙන්න කතා උනේ ඒ නිසා. නගරාසන්නයේ තියෙන තදබදයෙන් මිදිලා කාත් කවුරුත් නැති කුරුල්ලන්ගෙයි වතුර සද්දෙයි විතරක් ඇහෙන මීදුමෙන් වට වෙච්චි මේ සීතල කඳු මුඳුනට කවුද අකමැති. මම නිකමට ඇස් දෙක පියාගෙන අහගෙන හිටියා. වෙනදට කනට හුරුපුරුදු ශබ්ද කිසිවක් නැතිව හුළගේ ශබ්දය විතරක් අහගෙන ඉන්න එක කොච්චර ලස්සන අත්දැකීමක්ද දන්නවද? පුංචිම පුංචි වේලිච්ච කොළයක් බිමට වැටුනත් ඇහෙන ගානට පරිසරය නිශ්ශබ්දයි. ලෙක්චරින් වැඩේ දමලා ගහලා world’s end lodge එකේ පිඟන් හෝදන්න ආවත් සැපයි කියලා මට හිතුනා. අනේ මන්දා. මට ඒ වෙලේ හැඟිච්ච දැනිච්ච දේවල් කියන්න මම දක්ෂ නැහැ. මගේ වචනත් දක්ෂ නැහැ. මගේ Nokia Xpress Music 5130 ජංගම දුරකතන කැමරාවත් දක්ෂ නැහැ. තනියම ඇවිල්ලා පොතක් කියවන්න. පවුල් පිටින් ඇවිල්ලා කන්දක් මුදුනේ තියෙන ස්වාභාවික වතුර පිරුණ පූල් එකක සීතලේ ගැහි ගැහී නාන්න, හිරිඟඬු පිපෙන මීදුමේ ඉඳන් උණුසුම් කෝපි කෝප්පයක් බොන්න, තමන්ගේ ආදරේ එක්ක ඇවිත් උරහිසේ ඔළුව තියාගෙන ඔහේ වළාකුළු වලට උඩින් තියෙන කඳු මුඳුන් දිහා බලාගෙන නිදහසේ ඉන්න කැමති ඕනෑම කෙනෙකුට මෙතන පාරාදීසයික්. මාත් එක්ක ගිය එක්කෙනෙක් කියනවා “අනේ මන්දා ෆා මට නම් සැහැල්ලු(relax) වැඩියි වගේ” ඇත්තටම මටත් හිතුවේ එහෙමමයි. මම ඇවිදිනවා වගේ නෙමේ පාවෙනවා කියලයි හිතුනේ. ඔන්න ඒ හැමදේම බලලා අපි දෙන්න අර කලින් කියාපු තැනට ගියා පොත් කියවන්න. මොන පොත් ද? මට නම් ටිකෙන් ටිකට ඔළුව ඉස්සිලා වටපිටාව බලන එක නවත්තන්නම බැරි උනා.

ඔහොම පොත් කියවන්න ගත්තාට පස්සේ ඔන්න කීකරු සූටි කොලු පොඩ්ඩෙක් ඇවිත් කෑම ලෑස්තියි කියලා අපට නිවේදනය කරා. සීතලේ බඩගින්නේ හිටපු අපි දෙන්න හොඳ කෑම වේලකිනුත් සප්පායම් වෙලා ආයෙත් අර ගහ යටට ගියා. කරුමෙක මහත කියන්නේ එදා ඩෙසර්ට් වලට තබුනේ අයිස්ක්‍රීම්. සීතල මදිවට අයිස්ක්‍රීම් කප් දෙකටත් අපි වගකිව්වා බෑ නොකියා.

ඔහොම ඉද්දි ආවේ නැතෑ බස් එකකින් ආපු 20ක විතර සෙනඟක්. හෙන පොෂ් ඈ.. ආවේ කොළඹින් ලු.  පූල් එක ඩර්ටි ලු. රෑෂස් හැදෙයි කියලත් කිව්වා. පව් අනේ.. ඒත් එක්කම එතන හිටපු ගෑණු ළමයෙක් කන්ද දිහාට හැරිලා හයියෙන් “හෙලෝ..ව්” කිව්වා. එතකොටම ඒ සද්දේ දෙතුන් පාරක්ම කඳු අතර දෝංකාරය දුන්න හැටි මට තාමත් ඇහෙනවා වගේ…..

ඉතින් ඔය සෙනඟ ඇවිත් අර තිබුන නිහැඬියාව නැති කරලා දැමීම නිසා අපි තීරණය කලා තවත් දවසක පූල් එකට බහින්නත් එක්ක ලෑස්ති වෙලා ආයෙත් එමුයි කියලා මේ ගමන ඉවර කරන්න.. ඔන්න ඔහොමයි විස්තරේ.. කලින් පරිසරයේ ටයිට්ල් එකේ කියවෙන තරම් කැලෑ පරිසරයක් මෙතන නැති බව නම් ආයෙත් මතක් කරන්න ඕන. මෙන්න අන්තිමට අපි නැවත යන්න ඕන පාර කඳුමුඳුනට පේන හැටි.

වැඩි පුර පින්තූර බලනවා නම් යන්න මූණු පොතට..

මේ තැන ගැන අහසේ සිට බලනවා නම් මෙන්න තැන..

පුළුවන් දවසක ඔබත් අනිවාර්යෙන් ඇවිත් යන්න. The World’s End Lodge එකට දෙන මාකටින් පාරක් නොවුනට මෙය පරිසරයට ආදරය කරන්නන්ට කෙරෙන් සුහද වූ ආරාධනාවක්. බරවාහන නැතුව වෑන් එකකින් වගේ නම් මෙතනට පහසුවෙන්ම එන්න පුළුවන්..

ඉතින් අදට ඇතිය .තවත් මෙවැනිම චාරිකාවක් ගැන විස්තර අරන් නැවත එනතුරු අදට ඔබෙන් සමුගන්නා මම ෆා…………!!

හිටපු ගමන් හිතුන ගමන් ‍‍‍‍| ලෝකාන්තයේ වල් වැදී පොත් කියවීම

සෙනසුරාදා…….. දැන් මම ඇඟිලි ගැන ගැන ඉන්නේ කවදාද සෙනසුරාදා වෙන්නේ කියලා.. ඉතින් එහෙම ඇඟිලි ගැන ගැන හිටපු සෙනසුරාදාවක් තමා ගිය සතියේ උදාඋනේ.. කලින් ප්ලෑන් කරේ නම් එදාට Book Fair එකට එන්න. ඒත් සමහර හේතු නිසා ඒ ගමන යන්නත් බැරි උනා. උදේම අස්සයයි අසරුවයි එන්න පරක්කු උන නිසා මම නම් එදා දවස ගැන බලාපොරොත්තු අතඇරගෙනයි හිටියේ.. ඒත් අන්තිමේදී හැමදාමත් වගේ හිටපු ගමන් හිතුන ගමන් යන අපි දෙන්නා එදත් ලෑස්ති උනේ ඒ වගේ ගමනක් යන්න. යන්නේ කොහෙද නොදැන හිටියත් මං Book Fair එකෙන් ගෙන්න ගත්ත පොත් දෙකකුත් බෑග් එකට ඔබා ගත්තේ  අවස්ථාවක් ලද සැනින් සාහිත්‍ය මාසේ සමරන්න ඕන නිසා. යන්නේ කොහෙද කින්ද මන්ද මොකුත් නාහපු මම අස්සයාගේ පිටිපස්සෙන් වාඩි උනා. ඉතින් ඔහොම ගමන පිටත් උන අපි දෙන්නා වෙනදත් යන පුරුදු පාරක (හපුතලේ පාර) ගමන ආරම්භ කරා. බණ්ඩාරවෙල හපුතලේ බෙරගල හල්දුමුල්ල කළුපහන.. ඔන්න අපේ ගමන් මාර්ගය. ඒ පාරේ බලන්න රසවිඳින්න තිබුන දේවල් නම් අපමණයි. ඒත් හැමදේම මේ පෝස්ට් එකේ දාන්න ගියොත් අද මේක ඉවරයක් වෙන්නෑ.. වචන දාහකින් කියන දේ එක පින්තූරයකින් කියන්න පුළුවන් කියනවා නේ. ඔන්න එහෙනම් මගේ වචන ඉතුරු කරගන්න පින්තූර ටිකක්.
   





අපි හොයාගෙන ගියේ ඉස්කෝලයක්. නම වල්හපුතැන්න මහ විද්‍යාලය. ඒ ඉස්කෝලේ තමා අපේ ලෑන්ඩ් මාර්ක් එක උනේ අපේ ගමනාන්තට ආසන්නයි කියලා දැනගන්න. ඔන්න අපි එතනට ළගා වෙලා වැඩිපුරත් ටිකක් පාරේ පහළට ගියාම සද්දන්තයෙකුට හරිම ඇබැද්ධියක් වෙලා. මේ බලන්නකෝ….

ඒකත් බලාගෙනම ආයේ හරවාගෙන ආපු අපි අස්සයාව ඔන්න අතුරු පාරකට දැම්මා. ඔය අතුරු පාරෙන් තැන් දෙකකට යන්න පුළුවන්. එකක් බඹරකන්ද දිය ඇල්ලට අනික අපේ සොුරු ගමනාන්තය වූ “The World’s End Lodge” වෙතට. ඔය පාරේ ටික දුරක් යන කොට ආයෙත් පාර බෙදෙනවා දෙකකට. එකක් අර මම උඩින් කියපු දියඇල්ලට. අනිත් පාරේ තමා අපි යන්න ඕන. හැබැයි ගිහිල්ලා බහිනකල් වත් මම හිතුවේ නෑ මේ පාර “The World’s End Lodge” වලට යන පාර කියලා. ඒ පාර විහිදුනේ හරියටම පිටිසර ගමකට යන ගුරුපාරක් වගේ. හැම  වංගුවක් හරවද්දිම මට හිතුනේ දැන් පාර ඉවර ඇති කියලා. ඔහොම ලස්සන චූටි ගෙවල් ටිකකුත් පුංචි දිය ඇල්ලකුත් පහුකරගෙන ගිය අපට කන්දකුත් අදින්න සිද්ද උනා..




ඔන්න ඒ කඳු ගැටෙත් නැගලා අවසානයේදි අපි ලඟා උනා අපේ ගමනාන්තය නොහොත් “The World’s End Lodge” වෙතට.


ඊළඟ කොටස අද රෑටම……..!

කියන්නට වචන නැත…

මම මේක අද කිව්වට කමක් නෑ කියලයි හිතෙන්නේ ..ඊයේ මගේ උපන් දිනේ ..

හරියටම රෑ දොළහට කිහිප දෙනෙක් කතා කරලා සුභ පැතුවා.. ඊට පස්සේ ලස්සන ඊමේල් කිහිපයකින් සමහරු සුභපතලා තිබුනා.. උදේම මගේ ආදරණීය (නැන්ද)අම්මා‍ගෙන් සුභ පැතුමක්.. SMS වලින් තවත් කිහිප දෙනෙක්.. ඔෆිස් එකට ආවම ආයෙත් සුභ පැතුම්.. ආයෙත් ටිකකින් අම්මයි අයියයි කතා කරලා සුභ පැතුවා . ඉතිං යන්තම් උදේ 10 වෙද්දි මගේ හිත පිරිලා තිබුනේ.. දැන් ඔක්කොම හරි.. මගේ හිත කිව්වා..   ඊට පස්සේ ගූග්ල් Buzz එකට ගියාම එතන කිහිප දෙනෙකුට වැඩේ මාට්ටු වෙලා කියලා මට තේරුනා.. එයාලා කොහොමද දැන ගත්තේ කියන එක මට ප්‍රශ්නයක් වෙලයි තිබුනේ.. ඉතින් ඊයේ දවස ඔහොම ගෙවුනයි කියමුකෝ…

අද උදේ පණිවිඩයක් ආවා වහාම ඊමේල් චෙක් කරන්න කියලා …. බැලින්නම් මෙන්න බොලේ හොඳම උපන්දින තෑග්ග එතන..

ප්‍රශ්නේ වෙලා තියෙන්නේ ‍කාර්ඩ් එක ඊයෙම මට ඩිලිවර් වෙන්න තිබුනට වැඩේ වෙලා නෑ…  ඉතින් ඒක අද උදේ තමා මට ලැබුනේ.. ඒ නිසා මට ඊයේ ඔයාලාගේ කාඩ් එක දකින්න බැරි උනා.. අද උදේ තමයි දැක්කේ..

 

ඉතින් මේ සටහන හරිම හදිස්සියේ දාන්නේ මගේ Greeting Card එකේ සයින් කරලා තිබුන හා ඉහත සඳහන් එකේක ක්‍රම වලින් මට සුභ පතපු හැමෝටම කරන ස්තූතියක් විදියට.. ඇත්තටම මගේ මුළු හිතම පිරිලා ගියේ මේ කාර්ඩ් එක දැක්කට පස්සේ…… ඉතින්  යාළුවනේ මගේ උපන්දිනය වෙනුවෙන් ඔයාලගේ කාලයෙන් විනාඩියක් වෙන් කරලා මට සුබ පැතුමක් එක් කරපු ආදරණීය ඔයාලා ඔක්කෝටම  බොහොම  බොහොම ස්තූතියි..

කණිශ්ක , සූ අක්කා, කණියා, රචියා, ලිෂා , ප්‍රියන්ත අයියා, පැංචි, වාසල අයියා, මලි, deeps, මරණේ , තිස්ස අයියා, පහන් , ගෝලයා හෙවත් උමේෂ් , රොයිලි අයියා, Ansh Lucky, බුද්ධික අයියා, හර්ෂන , ගයාන් කණිෂ්ක , ආගන්තුකයා, පුතා, ශාකු මල්ලි, දුකා අයියා, බින්කු මල්ලි, නිශාචරයා, පැන්ඩා , ‍ධනික , බයිස්කෝප් ටීම් එක  එක්ක ඉන්දික සර්, උපුල් සර්, නරේෂ්, ශෂී, කසුන් අයියා, අපේ නගා, කිත්සිරි අයියා, විශ්නි, ශේන් මොර්ටර්ස් සහ හැම සැරේම මේ වගේ සප්‍රයිස් එකක් දෙන මගේ ආද‍රණීය ආදරේට ආයෙමත් ස්තූතියි..  නම නොකියවුන කවුරු හරි ඉන්නවනම් මට සමාවෙන්න..

පැංචි මට වෙලාවට වැඩ කරන පුරුද්ද ඇති කරගන්න ලස්සනම ලස්සන පුංචි අත් ඔරලෝසුවක් තෑගි දුන්නා. ඔයාටත් බොහොම ස්තූතියි පැංචි.. ළඟදීම සර්ප්‍රයිස් එකක් බලා‍පොරොත්තු වන්න…

හදිසියේම ටයිප් කරපු නිසා වැරදි ඇති… සමාවෙන්න ඕන කස්ටියම.

wind chime

හිමින් සැරේ හමන හුළං පොදකටයි පුංචි ලෝහ බට කෑලි ටිකකටයි කොච්චර ලොකු මැජික් එකක් කරන්න පුළුවන්ද කියලා කවුරු හරි දන්නවද?… මං දැනං හිටියා. දැන් මං ඒ මැජික් එක අත්විඳිනවා. මේ මං මගේ කාමරේට එකතු කරගත්ත අළුත්ම ගැජට් එක.. හ්ම් එයාව හඳුන්වන්න ගැජට් කියන වචනේ කැතයි වගේ…

මට මෙයාව හොයගන්න ලොකු උවමනාවක් කාලාන්තරයක් තිස්සේ තිබුනත් මෙයාට කියන නම දන්නැති නිසා ඒ වැඩේ කල්ගයා. ඒත් හදිසියේම මායි මං වැඩ කරන තැන මගේ යාළුවෙකුයි අහම්බෙන් අපේ ඔෆිස් එක ගාවම අළුතෙන් ආරම්භ කරපු විසිතුරු බඩු වෙළඳ සැළකට ගියේ මොනා හරි මිළදී ගන්න අරමුණක් ඇතුව නෙවෙයි.. නිකන් කාලේ කන්න. එතනදි මං දැක්කා මං මෙච්චර කාලයක් හොයපු පුංචි යාළුවාව. ඉතින් දෙපාරක් හිතුවේ නෑ. මම එයාව මං සතු කරගත්තා. ඊට පස්සේ තමා දැන ගත්තේ මෙයා ‍ෆෙං ෂුයි සංකේතයක් කියලා.. ඒ ෂොප් එකේ හිටපු හාදයා අපිට උපදෙස් දුන්නා මේකෙන් වෙන සෙතේ මොකද්ද ගෙදර ඇතුලේ මොන දිශාවෙද මෙයාව එල්ලන්න ඕන ඔය වගේ කතා ගොඩාක්.. ඒවල ඇත්ත නැත්ත නම් මං දන්නෑ.. මට ඕන මෙයාව විතරයි..

ගෙදර ආපු ගමන් මං බැලුවේ මගේ පුංචි යාළුවාව තියන්න තැනක්. අන්තිමට මම තීරණය කලා මගේ කාමරේ ජනේලෙන් පිට පැත්තට මෙයාව එල්ලන්න.. දැන් එයා උදේ දවල් රෑ වෙනසක් නැතුව මගේ කාමරේ ජනේලෙට පිට පැත්තේ ඉඳන් එයාගේ ලස්සන මැජිකල් සවුන්ඩ් එකෙන් මගේ හිත නිවනවා………. !

මහ ඔලුවන්ට…!

කවදා හරි දවසක, මම එහෙම කරාම
මට මෙහෙම කරන්න බැරි වෙනවාලු..
මං රැහෙන් පිටලු, අයේ වද්ද ගන්නේ නැහැලු..
මලගමකට මඟුළකට මට කියන්නැතිලු..
ඒ ආවත් මාව ගනං ගන්නැතිලු..
අනේ මට මොකෝ.. උඹලා වගේ මහ ඔළුවෝ
මගේ ජීවිතෙන් අයින් වෙන තරමටම මම කැමතියි..
මාව වැදු අම්මගේ මරණයකටවත් මට
අතගහන්න නොදෙන කතාව තමයි මට රිද්දුවේ
තොපි කවුද බොල මට ඒ වගේ නීති දාන්න
මායි අම්මයි බැඳුනේ පෙකෙණි වැලෙන් මිස
උඹලගේ ඔය මහලොකු ජාතියෙන් නොවෙන වග
උඹල වගේ ගොන්තඩියන්ට තේරෙන්නේ නැත්තෙ මොකද
තමන්ගේ ජාතකේ කිළුට්ට වහගන්න
අනුන්ගේ ජාතකේ හොයන්න එන මහ ඔළුවෝ..
කවදා තේරෙයිද උඹලට..
අපි ඔක්කොම මනුස්ස ජාතියේ කියලා..
කවද හරි තේරෙයි හැබැයි කල් යයි..