පාළු හිතක් කී කවියක්

පාර අයිනෙ උසට වැවුන ගහේ පිපුණ‍ රෝස මලේ
මට වගේම නුඹටත් සීතල දැනුනද මහ වැස්සේ
නුඹත් තෙමෙන බව නොදැනම නුඹෙ පාමුල වූ සෙවනේ
පුංචි කුරුල්ලෙක් ළගිනවා බොහෝ වෙලාවක් තිස්සේ

එහා දොරෙන් හොරෙන් වගේ පොඩිත්තියක් එබී බලා
තරු ඇස් විහිදුවා මහට ඉගි පානව සිනා සලා
පොඩිත්තියේ සිනාසුනත් නුඹ මා දෙස හොරෙන් බලා
සතුටක් නැහැ සිනා සෙන්න හිතම මගේ පාළු වෙලා