මා මා වූ නිසා

මම මලක් වූවා නම් ඔබේ ගෙඋයනෙ පිපෙන්න තිබුනා.
මම සුළඟක් වූවා නම් ඔබේ හුස්ම හා වෙලෙන්න තිබුනා.
මම ‍වැස්සක් වූවා නම් ඔබේ ‍ගත පුරා ඇද හැලෙන්න තිබුනා.
ඒත් අද මා මා වූ නිසා මට මා වත් නැති වූ හැටි
මම මලක්වත් සුළඟක්වත් වැස්සක්වත් නොවී මා වූ නිසා
ඔබේ අනන්ත අප්‍රමාණ සෙනෙහසට පාත්‍ර වීමට තරම් පින් ඇත්තියක වූ හැටි.
මේ ජීවිතය පුරාවට මගේ නෙත් පියෙන තුරැ සත්තකයි මම නුඹේ.

Recovered

මීට අවුරැද්දකට විතර කලින් (බොහොම ප්‍රාථමික අවදියේ) මගේ අතින් කෙරැන නිර්මාණ කිහිපයක් මගේ පරිඝණකයේ අතරමං වෙලා තිබුන Folder එකක තිබිලා මට හම්බ උනා. ඕං බලන්ඩකෝ ඒ කාලේ මගේ වැඩ.

නුඹ ගිහින් දුර ඈත

සිතන්නේ ‍කෙළෙසකද
නුඹ ගිහින් බව ඈත
නෙත් පියන පමාවට
නුඹ ඇවිත් මගෙ හිතට
ඇස් රිදෙන තුරාවට
මග බලන් හිටියාට
නුඹ ආයෙ නොඑන වග
දන්නෙ නෑ හිත තාම

නොනිමි සෙනෙහසට තුති

මවකගේ ‍සෙනෙහස, පියෙකුගේ රැකවරණය, සොහොයුරෙකුගේ ලබැදියාව, මිතුරෙකුගේ දයාබරත්වය මේ සියල්ල කැටි කර තැනූ වස්තුවක් මෙලොවෙහි ඇත්නම් ඒ ඔබම මිස වෙන කිසිවෙකුත් නොවේ.
ඔබ මට මහා නුග වෘක්ෂයක් නම් මම ඔබ සෙවනෙහි සුවසේ වැඩෙන පුංචි පැළෑටියක් වෙමී. දීප්තිමත් තරැ ලකුණක් වී ඔබ මා අහසේ පායනා තුරාවට මා යන මඟ පිළිබඳ මට කිසිඳු සැකයක් නැත.
ඔබ ‍දෙවියන් විසින් මා වෙත එවන ලද දේව දූතයෙකු යැයි මා අදහමි. ඔබ මා වටා සැරිසරන තුරාවට මට ජීවිතය යනු මල් මිටියාවතකී. ඔබේ අත් වැල අල්ලාගෙන මම එහි රිසිසේ සැරි සරමී.